We Opereren Bij Mensen Van Zelfs 84-86 Jaar Oud

2023 Auteur: Abraham Higgins | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-07-31 03:46

We opereren bij mensen van zelfs 84-86 jaar oud

Waarom kanker alleen op gespecialiseerde afdelingen moet worden behandeld, zijn er 'voordelen' van regionale geneeskunde in vergelijking met federale, hoe een 'team' te vormen en waarom het nodig is om de patiënt de volgende dag na de operatie te voeden, het hoofd van de afdeling oncologie en proctologie van de regio Nizhny Novgorod Clinical Oncology Center, Ph. D. Vitaly Terekhov.

Foto uit het persoonlijk archief van Vitaly Terekhov /

Waarom kanker alleen op gespecialiseerde afdelingen moet worden behandeld, zijn er 'voordelen' van regionale geneeskunde in vergelijking met federale, hoe een 'team' te vormen en waarom het nodig is om de patiënt de volgende dag na de operatie te voeden, het hoofd van de afdeling oncologie en proctologie van de regio Nizhny Novgorod Clinical Oncology Center, Ph. D. Vitaly Terekhov.

Over federale en regionale geneeskunde

Vitaly Mikhailovich, chirurgen in de regio's, in tegenstelling tot hun collega's van centrale klinieken, moeten "generalisten" zijn en bijna alle hulp bieden binnen hun specialiteit. Is dit goed of slecht?

- De specificiteit van de regionale geneeskunde is inderdaad zodanig dat artsen gedwongen worden multidisciplinaire hulp te verlenen. Als we het hebben over onze specialiteit, dan worden dergelijke patiënten in veel regio's ofwel geopereerd op basis van de buikafdeling in oncologische dispensaria, ofwel in het algemene medische netwerk. Tegelijkertijd “verdwijnt” een patiënt die op een gewone afdeling coloproctologie wordt geopereerd vaak - hij meldt zich niet aan bij de apotheek, wordt nergens geobserveerd. En soms hebben we te maken met terugval of progressie van de ziekte.

Toen ik 20 jaar geleden stage liep bij een oncologische apotheek, waar ik nog steeds werk, was er ook geen specialisatie in colorectale kanker. De geopereerde patiënten in de coloproctologische afdelingen van de stad kwamen gewoon niet bij ons terecht en bleven zonder gecombineerde behandeling. Tegenwoordig heeft de apotheek de enige afdeling oncologische coloproctologie met 45 bedden in de regio. We behandelen alleen tumoren van de karteldarm en het rectum in een volledige cyclus: de patiënt wordt, indien nodig, geopereerd, krijgt een complexe behandeling en blijft op de apotheek. En als de ziekte vordert, gaan we er zelf mee om.

Heeft regionale geneeskunde voordelen boven federale geneeskunde?

Als er een stroom patiënten is, is het jouw taak om ze snel en betrouwbaar te helpen, en in deze wervelwind wordt de complexiteit van het werk vergeten, het belangrijkste is dat je voldoende kracht hebt. In de federale geneeskunde zijn meer complexe gevallen geconcentreerd, maar de controle op de apotheek is hier zwak. Patiënten keren terug naar huis, en vaak weten artsen van het federale centrum niet eens wat er met hen gebeurt, als er geen persoonlijk contact is met lokale artsen. En in het systeem van een oncologische apotheek staat de patiënt onder constant toezicht, en u ziet uw werk, en de patiënt begrijpt dat er met hem wordt omgegaan.

Over patiënten

Wat is het moeilijkste deel van het werken met kankerpatiënten? Er zijn momenten waarop u de zieken gewoon niet wilt zien?

- Als een arts geen patiënten wil zien, moet hij het beroep verlaten. Wanneer dit gevoel opkomt, moet u de situatie altijd extrapoleren naar uw familieleden, hoe u als arts met dierbaren zou praten. De patiënt heeft problemen, hij is ernstig ziek en hij moet zichzelf volledig aan het werk geven, dan is het resultaat compleet anders.

Helaas hebben veel mensen, vooral ouderen, een zeer lage therapietrouw. Ten eerste geloven velen dat we alles hebben overleefd. Ten tweede is de apotheek, of zoals het wordt genoemd, het kankerziekenhuis de plaats waar "je er niet kunt komen, ze zullen ons ruïneren". En daarom hangt veel af van hoe het eerste gesprek met de dokter verloopt. Het is noodzakelijk om een gesprek met de patiënt op te bouwen, zodat hij u vertrouwt, om hem hoop te geven. Zelfs de zin dat u een stoma krijgt, klinkt misschien anders. Vaak schrikt een mens zich niet eens meer af van het bijmengen van bloed in de ontlasting en de aanstaande behandeling, maar van het feit dat hij na een operatie aan de darmen met een ‘slangetje opzij’ eruit wordt gehaald. En we moeten hem duidelijk maken dat dit gewoon niet het grootste probleem is.

En het moeilijkste bij het werken met patiënten is hem of zijn familie te vertellen dat we de tumor niet aankonden. En zware nachtelijke gedachten die de dokter achtervolgen dat iets anders had kunnen worden gedaan. Helaas gebeuren zulke dingen.

En wat is er nodig om dergelijke situaties te verminderen?

- Uiteraard vroegere diagnose en start van de behandeling. Helaas blijven organisatorische problemen in het algemene medische netwerk, waar het diagnostisch zoeken veel tijd kost. Hoewel alles lijkt te gebeuren volgens de normen. Stel dat een patiënt twee weken wacht op een beurt voor een MRI van het bekken, terugkomt naar de kliniek, hij wordt gestuurd voor het volgende onderzoek en hij wacht opnieuw twee weken. Als dergelijke patiënten met een voorlopige diagnose rechtstreeks bij ons komen, proberen we dit proces te versnellen. Daarom hangen het telefoonnummer en de e-mail van onze afdeling op een opvallende plaats in alle poliklinieken, en we raadplegen veel patiënten en bevelen bij verstek een reeks noodzakelijke onderzoeken aan voor behandeling.

Kun je iets doen in het meest algemene medische netwerk om het flexibeler te maken?

- Dit is een moeilijk proces, maar het is aan de gang. We werken met poliklinieken, analyseren de verhalen van patiënten die naar ons zijn gestuurd, in welk tijdsbestek ze ons bereiken. Het is erg moeilijk om de mentaliteit van lokale artsen te doorbreken, die vaak geloven dat een patiënt ouder dan 60 jaar met een tumor van de dikke darm of het rectum een oud persoon is wiens leven voorbij is en we moeten kalmeren. We hebben een heel andere positie: leeftijd is geen contra-indicatie voor een operatie. We opereren op mensen van zelfs 84-86 jaar oud. Een functioneel uitgevoerde operatie (bijvoorbeeld laparoscopische anterieure resectie) maakt het zelfs mogelijk om af te zien van een stoma en om een patiënt zelfs ouder dan 85 jaar niet invalideren. In een andere kliniek zouden deze patiënten eenvoudigweg worden geweigerd. Maar om poliklinieken te laten begrijpen dat er een actieve structuur is die niet zal weigeren, maar echt zal helpen, moeten we de resultaten van ons werk laten zien.

Over screening en klinisch onderzoek

Vroegtijdige opsporing van ziekten is ook de taak van de polikliniek. Veel oncologen waren teleurgesteld over het klinische onderzoek, hoewel aanvankelijk werd gezegd dat het ook een oncologische component had, dezelfde fecale occulte bloedtest

- Klinisch onderzoek voldeed niet aan de verwachtingen in termen van kankerdetectie. Het was niet gericht op het zoeken naar kanker. In feite is het nodig om een nieuw programma te ontwikkelen dat specifiek gericht is op de vroege opsporing van kanker. Het is mogelijk om zaken als check-ups (een volledig scala aan onderzoeken) te creëren en populair te maken, zelfs als er betaald wordt, zijn veel patiënten bereid om een dergelijk onderzoek te ondergaan om zichzelf te beschermen. Het belangrijkste is dat een diagnose van hoge kwaliteit wordt uitgevoerd, met uitzondering van kanker van de vijf belangrijkste lokalisaties. Om dit te doen, is het noodzakelijk om onderzoeken uit te voeren zoals gastroscopie, colonoscopie, CT-scan op de borst, mammografie.

De occulte bloedtest doet weinig om dikkedarmkanker te diagnosticeren. Het belangrijkste zou een regelmatig, om de vijf jaar, endoscopisch onderzoek moeten zijn. Onder de 40-plussers moeten degenen worden geselecteerd die moeten slagen. Er zijn er niet zo veel. Kleine poliepen die tijdens colonoscopie worden gedetecteerd, worden onmiddellijk verwijderd en dit voorkomt dat ze degenereren tot een kankergezwel. Soms zijn er bevindingen die wijzen op een familiegeschiedenis. We hadden een geval waarin moeder en dochter om beurten naar de operatie gingen - de een na de ander.

Velen zijn bang voor colonoscopie. Ondergaan oncologen dit onderzoek zelf?

- Persoonlijk had ik mijn eerste colonoscopie toen ik 35 was. Sommige van mijn collega's met een belaste erfelijke geschiedenis hebben dit al op 30-jarige leeftijd gedaan. En we praten hierover met patiënten en overtuigen hen om zichzelf en hun familieleden de komende vijf jaar te beschermen. Bovendien is het soms voldoende om zelfs geen colonoscopie te doen, maar sigmoïdoscopie. Omdat 40% van de tumoren zich in het rectum en de sigmoïde colon bevinden.

Als het klinische onderzoek kanker effectief begint op te sporen, zal de incidentie ook toenemen. Zal de binnenlandse oncologiedienst zoveel patiënten kunnen ontvangen?

- Actief werk aan het opsporen van tumoren heeft er al toe geleid dat het aantal patiënten is toegenomen. De meeste ziekenhuizen hebben inmiddels voldoende diagnostische apparatuur om oncologie te diagnosticeren. We hebben veel patiënten die tijdens echografie levermetastasen vinden, en dan zoeken we uit waar deze metastasen vandaan komen. En vaak vinden we bij colonoscopie al een primaire darmtumor. En als onze endoscopisten patiënten met dikkedarmpoliepen onderzoeken, worden ze vaak doorverwezen voor chirurgische behandeling met een vermoedelijke tumor.

Het verbeteren van de efficiëntie van klinisch onderzoek moet parallel lopen met het wijzigen van de structuur van de dienst, zodat deze klaar is voor dit volume. Bovendien, hoewel de diagnose kanker een ander niveau heeft bereikt, detecteren we nog steeds stadium 3-4. Om het probleem van vroege diagnose aan te pakken, zijn serieuze programmatische infusies nodig.

Over n Izhegorodskiy oncologische apotheek

Wat zijn de mogelijkheden van de apotheek voor oncologie in Nizhny Novgorod?

- Het grootste probleem van de apotheek is dat we geen gecentraliseerd operatiegebouw hebben, en de bestaande drie gebouwen zijn erg verspreid en bovendien zijn ze allemaal gebouwd in 1969. Met zijn huidige activiteit heeft de apotheek een modern operatiegebouw nodig.

Maar wat betreft het niveau van assistentie en specialisatiegebieden doen we niet onder voor Kazan, St. Petersburg of Moskou. We maken actief gebruik van nieuwe apparatuur die we in 2012 in het kader van het moderniseringsprogramma hebben ontvangen. We hebben een zeer ontwikkelde endoscopische dienst, nu is het een van de leiders in het land op het gebied van submucosale dissecties van villeuze tumoren en dikke darmpoliepen. Onze capaciteiten stellen ons in staat om 3-4 buik-, inclusief laparoscopische, operaties per dag uit te voeren. We sturen meer ernstige gevallen naar federale centra op basis van quota. Zeldzame recidieven van tumoren die resectie van het heiligbeen vereisen, moet het verwijderen van de ingewanden van het bekken worden behandeld in een multidisciplinaire kliniek. Dit hebben we helaas niet.

Over het team

Wat is het moeilijkste deel van je job als afdelingsmanager?

- Het moeilijkste is waarschijnlijk om alleen te zijn. En dus, als er een wens is om het werk goed te organiseren, ondersteuning van de administratie en vooral het team, dan kan alles worden opgelost, en is er niets bijzonders in deze functie. Ik heb nu vijf vaste chirurgen in mijn staf. Drie van hen bezitten al praktisch de meeste van die manipulaties die niet alleen in ons land, maar ook in het buitenland gestandaardiseerd zijn, en kunnen zelfstandig complexe operaties uitvoeren.

Op het moment dat we onze afdeling vormden en medewerkers rekruteerden, begon de fase van actieve ontwikkeling van laparoscopische coloproctologie, transanale chirurgie en grote multicomponent-operaties aan het kleine bekken. En veel jonge doktoren wilden ons bezoeken. Helaas krijgen bewoners in veel chirurgische klinieken alleen het schrijven van casuïstiek. De stelling "we laten je niets zien, het is allemaal geheim, alleen ik kan het" schrikt mensen weg. Zo'n team kun je niet creëren. Je moet open zijn en je ervaring niet verbergen, jonge bewoners motiveren, hen de kans geven zich te ontwikkelen en dan hebben ze interesse in het vak.

Met wie studeerde de oudere generatie colorectale oncologen?

- De ontwikkeling van oncologische coloproctologie in ons land is grotendeels te danken aan de actieve positie van de Russian Society of Colorectal Surgeons en haar leider, professor aan de I. M. Sechenov Petr Vladimirovich Tsarkov. Toen hij tien jaar geleden de eerste "Russische school voor colorectale chirurgie" leidde, was er een enorme honger naar informatie in het land, niemand communiceerde en besprak hun problemen en prestaties niet.

Nu is de situatie compleet anders. En de populariteit van deze "scholen" is erg hoog - niet elk groot congres brengt meer dan duizend mensen samen. En bovenal zijn specialisten op deze conferenties geïnteresseerd in chirurgische activiteiten en nieuwe benaderingen van behandeling. De operaties gaan live en je kunt hier niets verbergen of verfraaien. Tegenwoordig zijn er door het hele land regionale afdelingen van de Society, en we houden ook regionale "scholen" waar specialisten van centrale instellingen masterclasses geven en waar we ons niveau laten zien.

Over een paradigmaverschuiving

Hoe is de oncologische operationele tactiek veranderd tijdens uw werk?

- Er is veel veranderd. Bovendien begon ik stereotypen met mezelf te doorbreken om een voorbeeld te zijn voor mijn medewerkers. Dit is het gebruik van niet handmatige, maar mechanische anastomose, het gebruik van laparoscopie waarbij iedereen gewend is om op een open manier te opereren. Maar veranderingen aanbrengen en stereotypen doorbreken is niet eenvoudig. Het kostte me anderhalf tot twee jaar om vooraanstaande chirurgen ervan te overtuigen dat patiënten de volgende dag na de operatie te eten kunnen krijgen. Om nog maar te zwijgen over het niet plaatsen van afvoer in sommige situaties - het schokte zowel mijn jeugd als ervaren chirurgen.

Heb je het nu over Fast Track-chirurgie?

- Ja. Hoewel we het nog niet volledig hebben geïmplementeerd. Om op de dag van de operatie in het ziekenhuis te worden opgenomen, moet de patiënt poliklinisch worden onderzocht en volledig worden ontsmet. Helaas hebben we dit niet. Maar het beheer van de postoperatieve periode en de eerste dagen zit praktisch in een stroomversnelling. Als we op de intensive care de patiënt 's avonds na de operatie opstaan en hem een slok water geven, zien we een sprankeling in zijn ogen - de persoon begrijpt dat hij zal leven. "De operatie is voorbij, ik kan de allereerste dag staan, drinken, bewegen" - dit is de beste motivatie die de patiënt helpt om meer te herstellen dan welke medicatie dan ook.